Budynek usytuowany jest w śródmieściu Katowic w pierzei (ciąg frontowych elewacji budynków ustawionych w szeregu po jednej stronie ulicy) ulicy Józefa Lompy, na rogu ulic Juliusza Ligonia oraz Powstańców, pobliżu gmachu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego.
Został zaprojektowany w latach 1927/28 przez znanego Lwowskiego projektanta Tadeusza Michejdę, o powierzchni użytkowej 6 880,00 m2, finansowany przez właściciela zamku pszczyńskiego oraz Syndykat Polskich Hut Żelaznych w Katowicach.
Gmach jest reprezentantem stylu charakterystycznego dla Polski czasu dwudziestolecia międzywojennego, który wraz z funkcjonalizmem tworzył obraz architektury modernistycznej II Rzeczpospolitej. Surowa architektura gmachu działa na widza bryłą, płaszczyzną i proporcją. Budynek i wystrój stanowi spójną całość, dającą wyraz ówczesnego myślenia o projektowaniu budynku z jednolitym stylistycznie wnętrzem i zewnętrzem. Jest to jedno z najlepiej zachowanych i najcenniejszych wnętrz katowickiej architektury lat dwudziestych XX wieku o widocznych wpływach art deco. Jest to nurt nazywany przez badaczy katowickiej architektury lat dwudziestych XX wieku „półmodernizmem”. Można go również określić jako klasycyzm poddany ścisłym rygorom architektury funkcjonalistycznej.
Obiekt został oddany do użytku w roku 1932, co wynika z dokumentacji archiwalnej. Jest to budynek jednobryłowy, częściowo o konstrukcji żelbetonowej, ściany i wnętrza wypełnione cegłą, częściowo podpiwniczony o czterech kondygnacjach naziemnych pełnych oraz z zabudowanym i czynnym poddaszem V piętra.
W dwudziestoleciu międzywojennym pod numerem 14 swoją siedzibę miała ambasada Finlandii.
Po nacjonalizacji w latach 1945/1947 zarządzany przez dawne Ministerstwo Hutnictwa. Od roku 1947 po zreformowaniu Państwowego Zarządu Przemysłu, powołano Zjednoczenie Hutnictwa Żelaza i Stali.
Od lat sześćdziesiątych, mimo iż nie został wpisany do Rejestru Zabytków był skrupulatnie nadzorowany przez Wojewódzkiego, a potem Miejskiego Konserwatora Zabytków w Katowicach. Oprócz budynku biurowego, Zjednoczenie Hutnictwa Żelaza i Stali było również równolegle we władaniu tzw. Willi rządowej przy ul. Stelmacha 17 w Katowicach, modernizowanej również przez Tadeusza Michejdę.
W roku 1982, po reformie i likwidacji wszystkich Zjednoczeń w Polsce, na wniosek ówczesnego Zarządu i za jego zgodą, obecny budynek został przekazany Centrali Zaopatrzenia Hutnictwa w Katowicach z ówczesną siedzibą przy ul. Warszawskiej. W wyniku podjętych rokowań prawnych w roku 2001 Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. została prawnym właścicielem budynku.
Praktycznie od tego momentu podjęto szereg ważnych inwestycji związanych z modernizacją, remontami i technicznym utrzymaniem budynku. We wnętrzu zachowały się modernistyczne żyrandole, natomiast w oknach geometryczne witraże z epoki, z symbolami nawiązującymi do hutnictwa autorstwa Jana Piaseckiego. W budynku zachował się także zespół witraży kubistycznych z krakowskiej pracowni Żeleńskiego.
Obecnie w doskonałym stanie technicznym jest budynek zabytkowej sali konferencyjnej z oryginalnym przedwojennym oświetleniem sufitu kasetonowego, odnowionymi witrażami oraz marmurowymi filarami.
W roku 2007 pod nadzorem Konserwatora Zabytków firma zleciła kompleksowe odnowienie elewacji budynku wraz z pełnym zabezpieczeniem gzymsów usytuowanych nad przejściem dla pieszych wzdłuż ul. Lompy.
Z dniem 21 listopada 2011 roku Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał budynek do rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Śląskiego pod numerem A/355/11. Podkreślono, że wszystkie dotychczasowe działania podejmowane przez Spółkę uwzględniały wartość obiektu, a prace remontowe i konserwatorskie prowadzone były na wysokim poziomie i przyczyniały się do zachowania świetności budynku.
Budynek wyróżnia się na tle wielu innych powstałych w zbliżonym czasie obiektów bardzo dobrym stanem zachowania zarówno elewacji i wnętrz, jak i wyposażenia. Godnym zaznaczenia jest fakt, iż sama bryła budynku dotrwała obecnej chwili w stanie niezmienionym. Ponadto obiekt cechuje bardzo dobra jakość wykonania, widoczna dbałość architekta o detal i wysokie walory artystyczne.